Οι Οικολογικές Ομάδες των Συλλόγων Φοιτητών Νομικής, Βιολογικού και Φυσικού διοργανώνουν το Σάββατο 25 Νοεμβρίου πεζοπορία στο μονοπάτι που συνδέει το φράγμα της Θέρμης με τον Χορτιάτη.
Η διαδρομή μας ακολουθεί το ρέμα του Βαθύλακου από το Φράγμα της Θέρμης και καταλήγει στα Πλατανάκια Πανοράματος μετά από 6 χλμ περίπου. Σε όλη τη διαδρομή συναντάμε πλήθος τοπίων όπως παρόχθια βλάστηση αλλά και λιβάδια και δάση πεύκου.
Συναντιόμαστε στην Κεντρική Βιβλιοθηκη του ΑΠΘ στις 11.30 και στη συνέχεια παίρνουμε τα λεωφορεία 10 και 66 για θέρμη. Περπατάμε 15 λεπτά περίπου ώσπου να φτάσουμε στο φράγμα της Θέρμης και η διαδρομή μας ξεκινά! Αναμενόμενη ώρα διαδρομής μαζί με στάσεις: 2,5 ώρες. Η πορία θα καταλήξει στα Πλατανάκια Πανοράματος από όπου θα επιστρέψουμε με το λεωφορείο 58.
της Charu Bahri από το γερμανικό NEXUS μετάφραση/απόδοση Βίκυ Χρυσού
Θα ήθελα να αναφερθώ ιδιαίτερα στις βλάβες που υφίστανται ειδικά οι πληθυσμοί των μελισσών -και όχι κάποιων άλλων φυτών ή ειδών- επειδή ακριβώς ο ρόλος των μελισσών είναι καθοριστικός για την επικονίαση 1/4 εκατομμυρίου ανθοφόρων φυτών -πολλά από τα οποία παίζουν ένα σημαντικό ρόλο στην παγκόσμια γεωργία. Δεν είναι λοιπόν καθόλου περίεργο που η μέλισσα ανακηρύχτηκε το 2008 από το Earthwatch, ως το πολυτιμότερο είδος του πλανήτη μας. Επιπλέον οι μέλισσες αυξάνουν κατά 30% την παραγωγή περίπου 90 βασικών οπωροφόρων δέντρων και φυτών όπως των μήλων και των αγγουριών, πράγμα που σημαίνει πως η απουσία τους θα σήμαινε μια δραματική μείωση αυτών των τροφίμων. Επίσης πολλά από τα φάρμακα μας, τόσο της κλασικής όσο και της εναλλακτικής ιατρικής, κερδίζονται από τα άνθη φυτών. Ένα από τα βασικά φυτά που επικονιάζονται με τις μέλισσες είναι και το βαμβάκι -εάν χαθούν οι μέλισσες, θα πρέπει να στερηθούμε και τη βάση για την ένδυση μας. Από την εξαφάνιση των μελισσών δεν θα είχαν μόνο οι άνθρωποι σημαντικές απώλειες στη διατροφή τους, αλλά και τα πουλιά και πολλά μικρά θηλαστικά, τα οποία τρέφονται από βατόμουρα και σιτηρά που επίσης επικονιάζονται από τις μέλισσες. Μπορεί να αληθεύει μεν πως οι άνθρωποι θα μπορούσαν να ζήσουν μόνο με είδη σιτηρών που επικονιάζονται με τον αέρα και με ψάρια, όμως η μείωση της τροφής θα επέφερε σίγουρα πολέμους για την κατοχή της. Κάτι τέτοιο δεν είναι ακριβώς το αντίθετο από τα βασικά κίνητρα όσων επικαλούνται τη "θετική" όψη της βοτεχνολογίας για τη βελτίωση της διαθέσιμης ποσότητας τροφής? - αιτία για την οποία τάχα καλλιεργούνται τα γενετικά τροποποιημένα φυτά? Υπάρχουν μεν και άλλα έντομα και ζώα, τα οποία συμβάλουν στην επικονίαση των φυτών, όπως οι πεταλούδες, οι σφήκες, οι νυχτερίδες κτλ, αλλά κανένα είδος δεν εκτελεί αυτή την εργασία τόσο αποτελεσματικά όσο η μέλισσα. Σύμφωνα με στατιστικές εκτιμήσεις η οικονομική αξία της εργασίας επικονίασης των μελισσών, μόνο για την Ευρώπη, έχει μία αξία 3,4 δισεκατομυρίων Ευρώ κατ΄έτος. Στις ΗΠΑ συμβάλουν οι μέλισσες με αξία που υπερβαίνει τα δις δολάρια το χρόνο, για τη συνολική παραγωγή τροφίμων. Ένα είναι λοιπόν βέβαιο: οι αγροκαλλιέργειες και ίσως ακόμη και η ίδια η ύπαρξη του ανθρώπου απειλούνται σοβαρά από μια πιθανή εξαφάνιση των μελισσών. Μέχρι τώρα είναι όμως μόνο οι μελισσοκόμοι αυτοί που πραγματικά ανησυχούν για το γεγονός πως σε ολοένα και μεγαλύτερες εκτάσεις καλλιεργούνται υβρίδια φυτών, δίχως να έχει προηγουμένως ελεγχθεί αρκετά η μακροχρόνια επίδραση της γύρης αυτών των μεταλλαγμένων φυτών στους πληθυσμούς των μελισσών. Από τη μία πλευρά παλεύουν λοιπόν οι μελισσοκόμοι με την αυξανόμενη εμφάνιση του CCD (=Colony Collapse Disorder) ή αλλιώς HBDS (Honey bee Disorder Syndrome), δηλαδή της μαζικής εξαφάνισης των μελισσιών τους, ενώ από την άλλη αυξάνουν ολοένα οι εκτάσεις καλλιέργειας μεταλλαγμένων φυτών. Η ανησυχία των μελισσοκόμων πηγάζει από το γεγονός πως τα γενετικά μεταλλαγμένα φυτά, -όπως για παράδειγμα το βαμβάκι Βt, που είναι ένα από τα παγκοσμίως πιο διαδεδομένα χρηστικά φυτά που φέρει το γονίδιο του βακτηρίου Bacillus thuringiensis-, φέρουν στο γονιδίωμα τους (DNA) εντομοκτόνα γονίδια. Αυτό σημαίνει πως καθώς το φυτό αναπτύσσεται κάθε μέρος του, κάθε κύτταρο του, ακόμη και η γύρη του, φέρει και αναπαράγει το εντομοκτόνο γονίδιο Bt, ή αλλιώς την τοξίνη με την επιστημονική ονομασία CryIAb. Μέχρι τώρα το εντομοκτόνο αυτό ψεκαζόταν στα φυτά και λαμβανόταν μόνο από τα έντομα που έπλητταν τα φυτά αυτά, όπως έντομα που τρυπούν τις ρίζες ή τον κορμό του φυτού ή από κάμπιες. Τώρα λαμβάνουν όμως και άλλα έντομα -όπως π.χ. οι μέλισσες- το εντομοκτόνο αυτό γονίδιο Bt μέσω της γύρης των μεταλλαγμένων φυτών βαμβακιού.
Από τους δημιουργούς των ντοκιμαντέρ "Μικρόκοσμος" και "Ταξιδιάρικα πουλιά", ένα μαγικό ταξίδι στον άγνωστο κόσμο της θάλασσας και των πλασμάτων που κατοικούν εκεί. Την Τρίτη 19 Οκτωβρίου, στις 20:00 στην αίθουσα Α31 του Φυσικού.
ΌΛΥΜΠΟΣ: Με θηρία 4Χ4 εντός του πυρήνα του Εθνικού Δρυμού, εντός του αρχαιολογικού χώρου και της διεθνώς προστατευμένης περιοχής Natura!!!
0 Ιουλίου 2010: Η καλύβα «Χριστάκη» και το αυθαίρετο κτίσμα (αριστερά) με δεκάδες 4 Χ 4 στην …αυλή τους. Το αυθαίρετο, ενώ έχει κριθεί ως κατεδαφιστέο, συνεχίζει να υπάρχει, πλέον και με σκεπή! Ποιοι φέρουν την ευθύνη της μη υλοποίησης της απόφασης κατεδάφισης;
Αξιότιμοι κύριοι Υπουργοί,
Κυρία Μπιρπίλη, κύριε Γερουλάνε
Σίγουρα θα έχετε πληροφορηθεί, πως από το καλοκαίρι του 2009, στον Όλυμπο, σε υψόμετρο περίπου 2.500 μέτρα, γίνεται απόπειρα να ανεγερθεί κτίσμα 81 τ.μ. Η παρακάτω φωτογραφία, σίγουρα δεν θα έχει διαφύγει της προσοχής σας, μιας και φιλοξενήθηκε μέχρι και σε πρωτοσέλιδο εφημερίδας μεγάλης κυκλοφορίας. Βλέπετε, πρόκειται για αυθαίρετο στο ψηλότερο σημείο της χώρας, μόλις λίγα μέτρα κάτω από το θρόνο του Δία!
Όπως επίσης σίγουρα θα γνωρίζετε, σύμφωνα με το Πολεοδομικό Γραφείου Ελασσόνας, την Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2009, σε απάντηση που έστειλε στη WWF Hellas, το Δασαρχείο Ελασσόνας, επιβεβαίωσε την ύπαρξη της αυθαίρετης κατασκευής, «συνέταξε πρωτόκολλο διοικητικής αποβολής, επέβαλλε πρόστιμο αυθαιρέτου και …έκτοτε βρίσκεται σε εξέλιξη η συγκρότηση συνεργείου κατεδαφίσεως».
Οι πρόσφατες εξελίξεις στο διεθνή χώρο, με την αποτυχία της Συνόδου Κορυφής στην Κοπεγ- χάγη, την οικολογική καταστροφή στον κόλπο του Μεξικού (με ευθύνη της BP), καθώς και τα οικολογικά ζητήματα στην Ελλάδα (περσινές πυρκαγιές, διαρροή μαζούτ από εργοστάσιο στον ποταμό Άραχθο, το νέφος στη Θεσσαλονίκη και η επικείμενη εκτροπή του Αχελώου) σε συνδυασμό με τη συνολική υποβάθμιση του πλανήτη, αναδεικνύουν την επιτακτική ανάγκη για ευαισθητοποίηση και κινητοποίηση των πολιτών για το περιβάλλον. Υπό το κλίμα αυτό, οι ήδη υπάρχουσες οικολογικές ομάδες των συλλόγων φοιτητών μαζί με την νεοσυσταθείσα ομάδα βιοποικιλότητας συνεχίζουν τη προσπάθειά τους για την ενημέρωση και δραστηριοποίηση των φοιτητών. Ενδεικτικά, μέχρι σήμερα οι οικολογικές ομάδες, παρακινώντας την ενεργοποίηση των φοιτητών στα πλαίσια των Συλλόγων τους, έχουν διοργανώσει εκδηλώσεις ποικίλου οικολογικού περιεχομένου, προβολές, εκδρομές σε προστατευόμενες περιοχές, τοποθέτηση βάσεων για ποδήλατα και κάδους ανακύκλωσης μπαταριών. Αντίστοιχα, η ομάδα «Βιοποικιλότητα» που δημιουργήθηκε με αφορμή το έτος βιοποικιλότητας πραγματοποίησε έρευνα με ερωτηματολόγια, με σκοπό να διερευνήσει το πως εκλαμβάνεται η συγκεκριμένη έννοια, η οποία κατέληξε σε ημερίδα κατά τη διάρκεια της φοιτητικής εβδομάδας. Ετσι, για τρίτη συνεχόμενη χρονιά διοργανώνουμε οικολογικό φεστιβάλ στο Ποσείδι ακολουθώντας μια διττή λογική. Αφενός συνεχίζουμε τη δράση μας σε έναν άλλο χώρο του πανεπιστημίου όντας συνεπείς σχετικά με τους στόχους μας και αφετέρου προτείνουμε μια διαφορετική αντίληψη για το κάμπινγκ ως χώρο διακοπών. Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε πως η ίδια η κατασκήνωση έχει χάσει την πρωταρχική της έννοια ως χώρο στον οποίο ερχόμαστε σε επαφή με τη φύση, η οποία παλιότερα αποκτούσε ρόλο καθαρκτικό ως προς τις διαβρωτικές ιδιότητες της αστικής ζωής. Επιπρόσθετα, οι ανθρώπινες σχέσεις, των οποίων την ουσιαστική και δημιουργική τους πλευρά που το κάμπινγκ άλλοτε αναδείκνυε, δεν αποβάλουν πια τον ανταγωνιστικό και απρόσωπο χαρακτήρα τους. Συγκεκριμένα στο Ποσείδι, η αλόγιστη κατανάλωση αλκοόλ (και η συνακόλουθη ρύπανση από κουτάκια μπύρας), η ηχορύπανση από το μπιτσόμπαρο και ο συνωστισμός που επιβαρύνει τόσο την ψυχολογία των κατασκηνωτών όσο και την ισορροπία του οικότοπου, καταδεικνύουν τη παραπάνω τάση. Η ζωή στη κατασκήνωση λοιπόν έχει και αυτή πλέον ενταχθεί στο κυρίαρχο αγοραίο ιδεώδες αφού φαίνεται ότι έχουμε μεταφέρει την νοοτροπία της πόλης στο χώρο των διακοπών μας. Από πλευρά μας, προς αντίδραση στην παραπάνω κατάσταση, διοργανώνουμε το συγκεκριμένο φεστιβάλ με σκοπό το προβληματισμό των συμφοιτητών μας και την τελική ανάδειξη μιας πιο φυσικής προσέγγισης του κάμπινγκ, του αυθεντικού ρόλου του, εν τέλει. Στην προσπάθεια αυτή σας καλούμε για τέσσερις ημέρες, σε ένα περιβάλλον που θυμίζει θερινό σινεμά με νυχτερινές προβολές, να συζητήσουμε για τη κατασκήνωση όπως θα θέλαμε να είναι και για την συνεταιριστική οργάνωση της παραγωγής, να ακολουθήσουμε μονοπάτια μέσα στη φύση και να καθαρίσουμε την παραλία!
Μετά τη μεγάλη πυρκαγιά του 1997 δεν είναι λίγοι αυτοί που νομίζουν ότι το μόνο που απέμεινε από το δάσος του Σέιχ Σου είναι μια συστάδα ξερών καχεκτικών δέντρων και τίποτα παραπάνω. Η εικόνα αυτή ενισχύεται από το κομμάτι με το οποίο έρχονται περισσότερο σε επαφή οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης που δεν είναι άλλο από το τμήμα που απέμεινε από τον μεγάλο κατακερματισμό που υπέστη το δάσος κατά τη κατασκευή της περιφερειακής οδού και το οποίο μπορούμε να συναντήσουμε χαρακτηριστικά γύρω από τον ζωολογικό κήπο.
Το κομμάτι αυτό δέχτηκε, και συνεχίζει να δέχεται τις μεγαλύτερες πιέσεις από τις καταστροφές, αφού αρχικά αποκόπηκε από τον μεγάλο όγκο του δάσος με αποτέλεσμα να μη δέχεται τις απαραίτητες αλληλεπιδράσεις για να αποτελεί ένα άρτια λειτουργικό οικοσύστημα, τα δέντρα εξασθενούν όλο και περισσότερο από τα αιωρούμενα σωματίδια της ατμόσφαιρας και γίνονται ευάλωτα σε απανωτές επιθέσεις καμπιών και σε ασθένειες και φυσικά είναι ανοικτό ώστε να μπορεί ο κάθε συνετός πολίτης να αφήνει τα σκουπίδια και τα μπάζα του ανενόχλητος.
Τι γίνεται όμως με το υπόλοιπο δάσος; Το κομμάτι που κάηκε το 1997 έχει αρχίσει να αναγεννάται, όπως κάθε μεσογειακό οικοσύστημα που είναι προσαρμοσμένο στη φωτιά. Έτσι τη θέση της ακάλυπτης γης έχουν πάρει μεγάλες εκτάσεις από μεσογειακούς θάμνουςκαθώς και μικρά πευκάκια που αρχίζουν να μεγαλώνουν. Μεγάλη παραφωνία στο τοπίο, τα αμερικανικά κυπαρίσσια (Cupressusarizonica) τα οποία με πολύ καμάρι χρησιμοποίησε στις αναδασώσεις ο ανίδεος θα έλεγε κανείς δήμαρχός μας, αψηφώντας το γεγονός ότι αποτελούν ξενικό είδος για το δάσος που όχι μόνο δεν έχει θέση σε ένα ελληνικό δάσος αλλά μπορεί να καταστεί και επικίνδυνο για το οικοσύστημα.
Το τοπίο που έχει διαμορφωθεί στην καμένη κυρίως περιοχή, δεν φαίνεται να συγκινεί ιδιαίτερα έναν κοινό επισκέπτη καθώς καλύπτεται από χαμηλή θαμνώδη βλάστηση που δεν έχει μεγάλη αισθητική αξία-αν εξαιρέσουμε αυτή την εποχή που γεμίζει από αγριολούλουδα και δίνει μια υπέροχη εικόνα. Ωστόσο θα πρέπει να τονίσουμε ότι αυτή η θαμνώδης βλάστηση είναι που έχει σώσει πολλάκις την πόλη από πλημμύρες και φερτά υλικά που κατεβαίνουν από τα ανάντι όταν βρέχει, καθώς συγκρατεί ένα μεγάλο μέρος τους. Είναι αυτή που αποτελεί , μαζί με το υπόλοιπο δάσος έναν από τους τελευταίους πνεύμονες της πόλης, συμβάλλοντας κατά πολύ στον καθαρισμό της άρρωστης ατμόσφαιρας που επικρατεί. Και τέλος είναι αυτή που αποτελεί το βασικό στάδιο για την μετάβαση από την καμένη έκταση στο δάσος πεύκης που ήδη έχει αρχίσει δειλά δειλά να κάνει την εμφάνισή της.
Έτσι ο επισκέπτης που θα φτάσει στο δάσος μπορεί να δει ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής χλωρίδας που όπως προαναφέρθηκε δημιουργεί ένα πολύ όμορφο τοπίο τους μήνες Απρίλιο και Μάιο και η οποία περιλαμβάνει πλήθος θάμνων όπως πουρνάρια και αγριοτριανταφυλλιές(εικόνα δεξιά), αρωματικών φυτών όπως θυμάρι και ρίγανη αλλά και άγιρολούλουδων όπως τις γνωστές παπαρούνες και μαργαρίτες μέχρι και ορχιδέες. Τον χειμώνα θα αντικρίσει ένα πιο μουντό τοπίο, αν όμως έχει τα μάτια του ανοιχτά θα βρει τα πιο χειμωνιάτικα είδη όπως είναι οι κρόκοι. Θα συναντήσει επίσης μεγάλο αριθμό πτηνών, κοκκινολαίμηδες, γεράκια και πέρδικες και αν είναι τυχερός μπορεί να συναντήσει θηλαστικά όπως σκίουροι, αλεπούδες και λαγούς. Ιδιαίτερα πλούσια είναι και η ερπετοπανίδα της περιοχής ενώ σε πολλές περιοχές υπάρχουν λιμνούλες (εικόνα αριστερά)που αναπαράγονται πλήθος αμφιβίων όπως βάτραχοι και τριτωνες.
Όπως φαίνεται λοιπόν, το δάσος του Σέιχ Σου είναι και θα είναι μια πηγή ζωής δίπλα στη τσιμεντούπολη την οποία αξιοποιούν πολλοί κάτοικοι άλλοι περπατώντας ή τρέχοντας και άλλοι ποδηλατώντας. Εκτός όμως από την αισθητική και ψυχαγωγική λειτουργία του, που πολλοί δυστυχώς σνομπάρουν, είναι αδιαμφισβήτητη η αυταξία του ως οικοσύστημα το οποίο αν δεν προστατευτεί θα καταστραφεί και αυτή η πόλη θα δεινοπαθήσει.
Η Περιβαλλοντική Ομάδα Βιολογικού δημιουργήθηκε από φοιτητές του τμήματος Βιολογίας ΑΠΘ στα πλαίσια μιας προσπάθειας ανάδειξης των οικολογικών θεμάτων και δραστηριοποίησης σε τοπικά αλλά και ευρύτερα περιβαλλοντικά ζητήματα που μας αφορούν όλους. Μέσα από την ομάδα αποφασίζουμε και δρούμε συλλογικά διοργανώνοντας προβολές, συζητήσεις και κάθε τύπου εκδηλώσεις.
